ဆႏၵ

ေဘးအႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္တုိ႕မွ လြတ္ေျမာက္ပါေစေၾကာင္း ဆုမေတာင္းလုိပါ ၎တုိ႕ကုိ ရင္ဆုိင္နုိင္ရန္အတြက္သာ အေၾကာက္အရြံကင္း စြာနဲ႕ရင္ဆုိင္နုိင္ေအာင္သာ စိတ္ထားကုိ ေမြးျမဴထားသင့္သည္။ ေဝဒနာမွ သက္သာရာရေစေၾကာင္း မေတာင္းဆုိခ်င္ပါ။ ေဝဒနာကုိ ေအာင္နုိင္ေအာင္ ခံနုိင္စြမ္းရည္ စိတ္ႏွလုံးကုိသာ ရခ်င္ပါ၏။ ျဖစ္နုိင္လွ်င္ ျပႆနာအလုံးကုိ ရင္ဆုိင္ရဲတဲ့ သတၱိ၊ ဇြဲ၊ တုိ႕ရွိဖုိ႕လုိအပ္ပါသည္။ မျဖစ္မေနၾကဳံေတြ႕ရမည့္ ေလာကဓံရဲ႕ အလည့္ အေတာင္းကုိရင္နာနာနဲ႕ခံနုိင္ရည္ရွိေအာင္ ကုိယ့္ဘက္က အတတ္နုိင္ဆုံး ခံနုိင္ရည္ရွိေအာင္ျပင္ဆင္ထားရမည္။

လြဲေခ်ာ္ျခင္းမ်ားတဲ့

လြဲေခ်ာ္ျခင္း အျဖဴေရာင္သန္းတဲ ့ႏွလံုးသားနံရံေလးတစ္ခုေပၚမွာ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ဆြဲဖို ့ စည္းခ်က္မညီတဲ ့ရင္ခုန္သံေတြနဲ ့ႏွစ္ေယာက္အတူ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္..........။ မိန္းမသားဘ၀မို ့ စတင္ေရးဆြဲဖို ့လည္း ငါ့မာနက ခြင့္မျပဳေလေတာ့ မင္းဆြဲလာမယ့္တစ္ေန ့ကို ေစာင့္စားရင္း အစဥ္အလာဆိုတဲ ့ စည္း၀ိုင္းထဲမွာ ရင္ခုန္စြာပဲ တံခါးေစ့ထားခဲ ့ရတာပါ... အေျႏရွင္ၾကီးမင္းက သိတ္ခါကို ေရွ ့တန္းတင္ျပီး အျဖဴေရာင္ကို စြန္းထင္းမွာစိုးလို ့ဆိုတဲ ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ ့ ခံစားခ်က္ေတြကို လစ္လ်ဴရႈ ရင္ခုန္သံေတြကို ဥေပကာျပဳခဲ ့တယ္ေလ...။ အခုေတာ့ တစ္ေယာက္ေသာသူနဲ ့ ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကို မင္း ခံစားေရးဆြဲေနေလရဲ ့...........။ သူငယ္ခ်င္းမိန္းခေလးရဲ႕ကဗ်ာေလးကုိ တင္ေပးတာပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ေရးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး သူေရးျပီးပုိ႕လုိက္တာပါ။

မင္းရဲ႕........ရယ္သံ

အခ်စ္ရယ္ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦးကြယ္။ ဘဝရဲ႕ အရုဏ္ဦးမတုိင္မီမွာ မင္းက.......... ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အိပ္မက္မ်ားရဲ႕ ေရတံခြန္ေအာက္မွာရပ္လုိ႕..........။ မင္းရဲ႕ေသြးေတြကုိ လႈိင္းထန္ေနတဲ့ ေရစီးေတြနဲ႕ အားျဖည့္လုိ႕ေပါ့။ ဒါမွာမဟုတ္.......... မင္းသြားမဲ့လမ္းကေလးဟာ စံပယ္၊ ႏွင္းပန္း၊ ေသာ္ကစတဲ့ ရႊင္ျမဴးေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတဲ့ ပန္းမ်ဳးိစုံေတြဟာ မင္းရင္ခြင္ထဲကုိ အစုအပုံလုိက္ေၾကြက်ျပီး မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကုိ ျမဴးတူးခုန္ေပါက္ ဝင္ေရာက္လာေစတဲ့....... နတ္ေတြရဲ႕ ပန္းဥယ်ာဥ္ကုိမ်ား ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေလသလား.............။ မင္းရဲ႕ရယ္သံဟာ ေတးသီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ပါကြယ္။ သီခ်င္းရဲ႕စာသားေတြကေတာ့ ဆူညံေနတဲ့ တီးလုံးသံေတြၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ကြယ္ေပ်ာက္သြားၾကေလရဲ႕။ မင္းရဲ႕ရယ္သံဟာ မျမင္ရတဲ့ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ရနံ႕သင္းထုံ ပီတီအဟုန္ ျဖစ္ေလခဲ့ပါတယ္။ မင္းရဲ႕ရယ္သံဟာ လေရာင္နဲ႕တူပါတယ္။ သည္လေရာင္ဟာ လမင္းၾကီးက မင္းႏွလုံးသားထဲကုိ ဝင္ပုန္းေနခုိက္မွာ မင္းႏွႈတ္ခမ္းျပတင္းေပါက္ကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ထြက္ေပၚလာခဲ့တာေပါ့။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကုိလည္း ကုိယ္မေတာင္းဆုိေတာ့ပါဘူး။ ျဖစ္ေစပ်က္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားဆုိတာကုိလည္း ကုိယ္ ေမ့ပစ္လုိက္ပါျပီ။ မင္းရဲ႕ရယ္သံဟာ ကုိယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ ဆန္႕က်င္ဆူပူမႈေတြရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားဆူညံသံလုိ႕ပဲ ကုိယ္သိထားလုိက္ပါတယ္။

တမ္းတျခင္း

အေမွာင္အတိဖံုးလႊမ္းေနတဲ ့လမိုက္ညေလးကို ဖေေယာင္းတိုင္မီးေလးနဲ ့အန္တုရင္း ေလႏွင္ရာ ေမ်ာပါေနတဲ ့အာရံုေတြကို စုစည္းျပီး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖန္တီးဖို ့ စဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ အရင္ဦးဆံုးသတိရမိတာက မင္းကိုပါ...။ ေႏြ..မိုး..ေဆာင္း ရာသီအလီလိီေျပာင္းျပီး တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ ့ အခ်ိန္ေတာင္ ၾကာေညာင္းခဲ ့ေပမယ့္ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို ့မရတဲ ့ မင္းပံုရိပ္ေတြနဲ ့ အနာမက်က္ေသးတဲ ့ဒဏ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ခုထိ ပူေႏြးေနဆဲပါ....။ သတိရမိတိုင္း.. က်လာတတ္တဲ ့မ်က္ရည္စက္ေတြ ခ်ေရးမိတဲ ့ ကဗ်ာေလးေတြနဲ ့ လက္က်န္အလြမ္းေလးေတြကို အေဖာ္ျပဳေနရေပမယ့္ ေမ့ပစ္ဖို ့လည္း မစဥ္းစားခဲ ့ပါဘူး..။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေမ့ေပ်ာက္မသြားေအာင္ပဲ ၾကိဳးစားခဲ ့တာပါ..........။

ဘယ္ကုိသြားမလဲ...........အခ်စ္ရယ္

မင္းအတြက္(တစ္)ေနရာက်န္ပါေသးတယ္ကြယ္။ မင္းတစ္ေယာက္တည္း ေကာက္လႈိင္းစည္းေတြနဲ႕။ ကုိယ့္ေလဟာ လူေတြျပည့္ၾကပ္ေနျပီ။ ဝန္ခ်ိန္ကလည္းမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့...........မင္းကုိ ကုိယ္ဘယ္လုိ ခ်န္ထားခဲ့နုိင္မလဲကြယ္။ ခရီးသည္ေတြကေတာ့ အိမ္အသီးသီး လမ္းအသြယ္သြယ္ဆီကုိ ဆင္းလာၾကလိမ့္မယ္။ မင္းကေတာ့ ကုိယ့္ေလွဦးမွာ ခဏထုိင္ပါဦးကြယ္။ ခရီးဆုံးေရာက္သြားရင္ေတာ့ မင္းကုိဘယ္သူမွ ျပန္ေခၚမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္း............ဘယ္အရပ္.......ဘယ္အိမ္ကုိသြားမွာလဲ။ မင္းရဲ႕ ေကာင္လႈိင္းစည္းေတြကုိ ဘယ္မွာထားမွာလဲ။ မင္းကုိ (ဒါေတြ) ကုိယ္မေမးပါဘူးကြယ္။ ဒါေပမဲ့........ကုိယ့္ရဲ႕ (ေလွ) ရြက္ေတြကုိ ျဖဳတ္သိမ္းလုိ႕ ုကုိယ့္ေလွကုိ ကမ္းကပ္ျပီးတဲ့အခါ ညေနေစာင္းေလးမွာေတာ့ ကုိယ္(တစ္ေယာက္တည္း) ထုိင္ေတြးေနမိမွာေပါ့။ မင္း......ဘယ္အရပ္...........ဘယ္အိမ္ကုိသြားျပီး မင္းရဲ႕ေကာက္လႈိင္းစည္းေတြ ဘယ္မွာထားမွာလဲလုိ႕.............။