နားလည္ေပးပါ

ကုိယ္ေျပာတာကုိ နားေထာင္ျပီး
ကုိယ့္ကုိ နားေလည္ေပးပါဦးကြယ္။
မင္းက သေဘာမက်ဘူးဆုိရင္ေတာင္
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကုိယ့္ကုိအမွားျပဳမိေအာင္
မလုပ္လုိက္ပါနဲ႕။
ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ
ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတာ
အသိအမွတ္ျပဳေပးပါလား။
ကုိယ့္ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္စရာ
ရည္ရႊယ္ခ်က္ေကာင္းေလးေတြကုိ
စူးစမ္းရွာေဖြဖုိ႕ သတိရေပးပါဦး။
စာနာေထာက္ထားမႈနဲ႕ ကုိယ့္ကုိ
အမွန္တရားေတြကုိပဲ
ေျပာျပေပးပါဦးလားကြယ္။

စကားမဆုိဘဲ ကိုယ္တမ္းတတယ္

ကုိယ့္ရဲ႕
ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္တဲ့ အေတြးရိပ္ေအာက္မွာ
တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ျပီး
မင္းနာမည္ကုိ တသသလြမ္းေနမိတယ္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘဲ
ႏႈတ္ကမျမြတ္ဆုိဘဲ
မင္းကုိ တေရာ္ေရာ္ ေခၚေနမိမွာပါပဲကြယ္။
ဘာနဲ႕တူသလည္းဆုိရင္ ေလ.....
“ေမေမ”လုိ႕တီတီတာတာေခၚတတ္စ
ကေလးငယ္ေလးဟာ ဝမ္းသာပီတိေတြျဖာေဝျပီး
“ေမေမ........ေမေမ အုိ ေမေမ”ရယ္လုိ႕
အၾကိမ္တစ္ရာအထိ ေခၚၾကည့္ေနသလုိပဲေပါ့
အခ်စ္ရယ္။

ဟန္ေဆာင္ေကာင္းကင္

ထြန္းလင္းေနတဲ့ လမင္းကို
တကယ္ေကာခ်စ္ရဲ႕လား
ဟန္ေဆာင္ျခင္းဆိုရင္
လမင္းကေရာ လင္းလက္ဦးမွာလား
ဖံုးကြယ္ထားလိုက္ပါ
ေကာင္းကင္ မင္းရင္ထဲမွာလည္း
ငါ့ခ်စ္ျခင္းေတြ လင္းလက္ႏိုင္ပါ့မလား
ဟန္ေဆာင္ျခင္းေတြနဲ႕
ႏွစ္သိမ့္ေပးေနတယ္ဆိုရင္လည္း
မင္းရဲ႕ဥပကၡာျပဳမႈေတြကိုပဲ
ေက်နပ္စြာခံယူလိုက္ပါ့မယ္
အဲဒါ
ကမၻာပ်က္မွာထက္
မင္းရဲ အမုန္းေတြကို
ငါပိုေၾကာက္ေနလို႕ ခ်စ္သူ....။
မွတ္ခ်က္။ အရင္ေရးျပီးသားကဗ်ာေလးကုိျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္ အားလုံးပဲေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပနုိင္က်ပါေစခင္ဗ်ာ။ဘယ္သူ႕ကုိမွရည္ရြယ္ျပီးေရးထားျခင္းမဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးထဲမွာရွိတာေလးကုိအရင္ထဲကေရးထားလုိ႕တင္ေပးတာပါခင္ဗ်ာ။

*သူငယ္ခ်င္းေရာ ........မင္းအလွည္ ့က်ရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ........ * *

မသန္မစြမ္း အဘိုးအိုႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔သားရဲ႕ အိမ္မွာ သူ႔ေခၽြးမ၊ ေလးႏွစ္သားအရြယ္ သူ႔ေျမးေလးနဲ႔အတူ ေနေလရဲ႕။ အဲဒီ အဘုိးအိုႀကီးက လက္ေတြဆိုလည္း တုန္လို႔၊ အျမင္အာ႐ံုကလည္း မႈန္၀ါး၀ါး၊ သူ႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းတုိင္းကလည္း ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ေပါ႔။ သူတုိ႔ မိသားစု ေလးေယာက္ဟာ အစာစားၿပီဆုိရင္ျဖင့္ စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတူတူ ထိုင္ၿပီး စားေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘုိးအိုႀကီးဟာ လက္က အရမ္းတုန္၊ မ်က္စိက ၀ါးတားတားဆိုေတာ့ အစာစားရတာလည္း အခက္ႀကံဳတာေပါ႔။ ပဲေစ့ကို ဇြန္းနဲ႔ ခပ္ၿပီ ဆိုရင္ျဖင့္ ပဲေစ့ေတြဟာ ဇြန္းထဲကေန ၾကမ္းျပင္ေပၚ တမင္ ခုန္ခ်ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ဖန္ခြက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီ ဆိုရင္လည္း ခြက္ထဲမွာ လႈိင္းေတြႀကီးၿပီး စားပြဲခင္းေပၚကို ႏြားႏို႔ေတြ ဖိတ္က်ကုန္တယ္။ သားနဲ႔ ေခၽြးမလုပ္တဲ့လူက ၾကာေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ "ငါတို႔ တစ္ခုခု လုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီ ေမွာက္က်တဲ့ ႏြားႏို႔ေတြ၊ ၾကမ္းေပၚ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ အစာေတြ၊ မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ စားေသာက္ေနနဲ႔ အမူအရာေတြကို ဆက္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။" လို႔ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ သူ႔ဇနီးကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အဘုိးအိုးအစာစားဖို႔ ဟုိးအခန္းေထာင့္မွာ စားပြဲေသးေသးေလးတစ္ခု စီစဥ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး အဘိုးအိုခမ်ာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္စြာနဲ႔ ထမင္းစားရေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့လူေတြကေတာ့ စုစုေ၀းေ၀း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေနၾကတာေပါ႔။ အဘုိးအိုႀကီး တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ ပန္းကန္ခြက္ေရာက္ေတြ ႏွစ္ခ်ပ္ သံုးခ်ပ္ေလာက္ လြတ္က်ကြဲၿပီးကတည္းက အဘိုးအုိႀကီးကို အစာစားဖုိ႔ သစ္သားဇလံုေလး တစ္လံုး လုပ္ေပးထားတယ္။ သူတို႔ ထမင္းစားေနတုန္း အဘိုးအိုႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ျဖင့္ အထီးက်န္လြန္းလို႔ က်တဲ့ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ အထင္သား ျမင္ေနရတယ္။ ဒီလို သနားစဖြယ္ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရတာေတာင္ အဘုိးအိုႀကီး ဇြန္းခရင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဟင္းေတြ ေအာက္ကို ဖိတ္က်ရင္ ေအာ္လိုက္ ေငါက္လိုက္ခ်င္ေသးတာေလ။ ဒါေတြအားလံုးကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့သူကေတာ့ ဟို ေလးႏွစ္သားေလးေပါ႔။ ႏႈတ္ဆိတ္မေနရေအာင္ သူကေကာ ဘာတတ္ႏုိင္မွာမို႔လဲ။ တစ္ညေန ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ သစ္သားတံုး၊ ေဆာက္၊ တံဇဥ္း၊ ဓါးေတြနဲ႔ ကစားေနတဲ့ သားကို အေဖလုပ္တဲ့သူက တအံ့တၾသနဲ႔ ထုိင္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒီေကာင္ေလး ဘာေတြမ်ား လုပ္ဖုိ႔ ၾကံစည္ေနလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္ေဇာ အားႀကီးေတာ့ သူ႔သားကို ခ်ဳိသာတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ ေလးႏွစ္သားေလးဟာ အေဖရဲ႕ အေမးကို အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ျပန္ေျဖၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႔ သူ႔အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ေနေတာ့တယ္။ သားေလးရဲ႕ အေျဖဟာ အေဖနဲ႔ အေမလုပ္သူရဲ႕ ရင္၀ကို တည့္တည့္ပစ္မွန္ၿပီး အလံုးလိုက္ လည္ပင္းမွာ လာစို႔ေနတယ္။ အားလံုးဟာ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ စကားလံုးေတြ ဆြံ႕အကုန္ၿပီ။ မ်က္ရည္ေတြဟာ သူ႔တို႔ရဲ႕ ပါးျပင္မွာ အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စီးဆင္းလာတယ္။ ေျပာရက္လိုက္တာ သားရယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနရင္းက အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ေျပာသြားတဲ့ သားရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႔ စိတ္က်အားငယ္ၿပီး အိုမင္းခ်ိနဲ႔ေနတဲ့ အေဖလုပ္သူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို တၿပိဳင္တည္း ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္စလံုး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဘာမွ ျပန္မေျပာျဖစ္ၾကေပမယ့္ သူတို႔ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားၾကၿပီေလ။ ညေနစာ စားခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။ အဘိုးအိုႀကီးဟာ သူရဲ႕ အထီးက်န္ စာပြဲအုိရွိရာကို ဦးတည္ၿပီး လႈပ္ပဲ့လႈပ္ပဲ့ လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္။ သူ႔ခမ်ာ အရင္ မိသားစုလိုက္ အတူတူစားခဲ့တဲ့ စားပြဲေဟာင္းကိုေတာင္ လွည့္ၾကည့္ဖုိ႔ ခြန္အား မရွိရွာေတာ့ဘူး။ သူ႔စားပြဲကို ေရာက္ခါနီးမွာပဲ သူ႔ရဲ႕သားက အဘုိးအုိရဲ႕ လက္ကို ညင္သာစြာ ဆုတ္ကိုင္လုိက္ၿပီး မိသားစု စားပြဲ၀ိုင္းဆီကို တြဲေခၚလာတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ထမင္းအတူတူ ျပန္စားဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚခံလိုက္ရတာပါ။ အဘိုးအိုခမ်ာ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီးေရာက္လာတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ရမွာ ေၾကာက္ေတာ့ ခရင္းကို ဂ႐ုတစိုက္ ကိုင္ေပမယ့္လည္း လြတ္က်ျမဲ လြတ္က်ေနတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အိမ္ရွင္မရဲ႕ စူးရွရွ အသံကို မၾကားရေတာ့ဘဲ ေႏြးေထြးတဲ့လက္တစ္စံုနဲ႔ ခရင္းတစ္ေခ်ာင္းကိုသာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ အျမင္မ်ား မွားေနလား ဆိုၿပီး အဘုိးအို မ်က္စိကို ပြတ္ၿပီး ျပန္ၾကည့္တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္၊ သူ႔ေခၽြးမဟာ ခရင္းအသစ္ကို ယူၿပီး အဘိုးအိုကို လွမ္းေပးေနတယ္။ ေဟာ ႏြားႏို႔ေတြ စားပြဲေပၚ ဖိတ္ျပန္ၿပီ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထမင္းဆက္စားေနၾကတာပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ အဘုိးအုိရဲ႕ အလဲြလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ ဇြန္းခရင္းသံကလြဲလို႔ ဘာအသံမွ မၾကားရဘူး။ ညစာစားပြဲေလးဟာ တီးလံုးပဲပါတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ဖြင့္ထားတာနဲ႔ တူေနတယ္။ ဒီညစာစားပြဲေလးဟာ အဘိုးအိုအတြက္ေတာ့ အင္မတန္ ေက်နပ္စရာ ၾကည္ႏူးစရာ စားပြဲေလးတစ္ခု ျဖစ္သြားၿပီေပါ႔။ ေလးႏွစ္သားေလးရဲ႕ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဒီဇနီးေမာင္ႏွံဟာ သူ႔ဖခင္အေပၚမွာ ရွိရင္းစြဲ ေမတၱာေတြ ျပန္လည္ သက္၀င္လာၿပီး သနားက႐ုဏာနဲ႔ စိတ္ရွည္ရွည္ ဆက္ဆံလာႏိုင္တယ္။ ဖခင္အေပၚ အျမင္မွန္ ရသြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါမွမဟုတ္ ၀ဋ္လည္မွာကိုပဲ ေတြးၿပီး ေၾကာက္သြားၾကသလား။ ေလးႏွစ္သားေလးက သူ႔အေဖကို ဘာေျပာလိုက္မယ္ထင္လဲ။ အေျဖကို ဆက္ဖတ္မၾကည့္ခင္ အရင္ စဥ္းစားၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ မိဘဟာ သားသမီးကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ဆိုတာ သဘာ၀အရ အလိုအေလ်ာက္ တတ္သိစြမ္းေဆာင္ ႏိုင္လာတာ ဆိုေပမယ့္ သားသမီးက မိဘကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ သဘာ၀က အျပင္းအထန္ သင္ၾကားေပးတာေတာင္ အေတာ္မ်ားမ်ား စာသိပ္မေက်ခ်င္ဘူး။ မိဘက သားသမီးကို ျပဳစုဖုိ႔ အဓိက တြန္းအားဟာ ေမတၱာဆိုေပမယ့္ သားသမီးက မိဘကို ျပဳစုဖုိ႔ အဓိက တြန္းအားဟာ တာ၀န္ျဖစ္ေနတာ ၾကားေန၊ ျမင္ေနရေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ တာ၀န္အရ ျပဳစုေနရတဲ့ သားသမီးေတြ ေလာကမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားမလဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးကို တာ၀န္အရ ျပဳစုေနရတဲ့ မိဘဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ လံုး၀ မရွိပါဘူး။ ေလးႏွစ္သားေလးက သူ႔အေဖကုိ ဒီလို ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ "သား၊ သစ္သားဇလံုးေလး လုပ္ေနတာပါ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ အသက္ႀကီးလာရင္ အစာစားဖို႔ေလ" ေမးလ္ကရထားတာေလးကုိျပန္ျပီးေတာ့တင္ေပးလုိက္တာပါကုိယ့္အလည့္က်ရင္လည္းအဲ့လုိလုပ္ရင္ဘယ္လုိခံစားခ်က္မ်ဳိးေတြ ခံစားရမလည္းမသိဘူးေနာ္။ အားလုံးပဲအဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ။

အခ်စ္ကဗ်ာ

အခ်စ္ကဗ်ာ
ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္တစ္ေလေတာ့ ဖတ္ဘူးမွာေပါ့
ကဗ်ာရဲ႕အဆံုးမွာ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ခံစားမွူ
ၾကည္ႏွူးမွူ၊ လြမ္းဆြတ္မွူ၊ ခ်ဳိၿမိန္မွူေတြ
စားသံုးဖူးၾကပါလိမ့္မယ္
အခ်စ္ဆိုတာလဲ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲတဲ့ေၿပာေလရဲ႕
ဟုတ္မဟုတ္ဆန္းစစ္ၾကည္႕ၾကစမ္းပါ
အခ်စ္နဲ႔ေတ႔ြတဲ့ ေနာက္ၿဖစ္ေပၚလာတဲ့ခံစားမွူ
ၾကည္ႏွူးမွူ၊ လြမ္းဆြတ္မွူ၊ ခ်ိဳၿမိန္မွူေတြ
စားသံုးဘူးလား?
ငါ့ကိုယ္ငါၿပန္ေမးၾကည့္ေတာ့အေၿဖက
'' ငါလဲအခ်စ္ေတြကိုစားသံုးၿပီး
ဒီကဗ်ာကိုေရးစပ္ေနပါသတဲ့''
(အခ်စ္ဆိုတာလွပတဲ့ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ပါပဲဆိုတဲ့ စာသားေလးကိုဖတ္ၿပီး ေရးၿဖစ္ခဲ့တာပါ)

သံေယာဇဥ္ အရွိဆံုးဆိုတာက

အလင္းျဖန္႔သူေပမယ့္
ပူလိုက္တာေလ
'ေန'တဲ့။
ေအးေတာ့ ေအးပါရဲ႕..
ကိုယ္ပိုင္အလင္းနဲ႔ မဟုတ္
ဆုတ္တခါ ဆန္းတခါ
သာတလွည့္ မသာတလွည့္
မာယာနဲ႔ ဟန္ျပ
'လ'တဲ့။
ကမာၻက ကုန္းေခ်ာ
ေျပာရင္ ေမာရံု
စၾကာဝဠာရဲ႕ ပတ္လမ္းေတြထဲ
သမုဒယဆြဲအားေတြနဲ႔ လြင့္ေမ်ာ
သံေယာဇဥ္အရွိဆံုးဆိုတာက ခ်စ္သူေတြပါကြယ္။
ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း) ........................ရဲ႕ကဗ်ာေလးတစ္ပုိဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကဳိက္လုိ႕တင္လုိက္တာပါ။

ရင္တြင္းအခ်စ္

ေျပာင္းလဲသည့္ ေဟမာန္
ေဟာင္းေလသည့္ဝသန္
ေႏွာင္းေလသည့္ ဂိန္မာန္
အခါခါ အလီလီရာသီေတြ
ဘယ္လုိပဲေျပာင္းေရြ႕သြားပါေစ
မင္းကုိ ခ်စ္ျမဲခ်စ္လ်က္ပါခ်စ္သူ
အခ်စ္ဆုိတာ
ရင္မွာခံစားရင္း
ေဝဒနာမ်ားလုိ
လွဳပ္ရွားလွဳိင္းထ
တုနုိင္းမရတဲ့ အျပင္းစား
ဒဏ္ရာေလးပါတစ္ခုပါလားခ်စ္သူ

ထာဝရခ်စ္ျခင္း..................

အစကတည္းကမွ မလွပခဲ့တဲ့ငါ သံစဥ္မဲ့ေနတဲ့ ငါ့ဘဝရဲ႕
ညအခ်ိန္မွာေတာ့
မင္းရွိရင္ အရာရာျပည့္စုံခဲ့တယ္။
အေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕ျပီး
အိပ္မရတဲ့ညေတြမ်ားလုိ႕
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း
ငါ့အေတြးစိတ္ထဲမွာေတာ့
မင္းရဲ႕ပုံရိပ္ေတြကစုိးမုိးဆဲပါ။
ခ်စ္သူေရ
ငါ့ဘဝမွာ မင္းထာဝရရွိေနဖုိ႕အတြက္
ငါအစစအရာရာလုိက္ေလ်ာျပီးေတာ့
ဆက္ခ်စ္သြားမွာပါ။

သီတင္းကြ်တ္ည

သီတင္းကြ်တ္ည ညဆုိတဲ့ အေခၚအေဝၚတစ္ခုဆင္းသက္လာခ်ိန္
အေမွာင္ထုက လမင္းကုိဝို္င္းေအာင္ေရးေနတယ္။
ေကာင္းကင္ယံမွာ
လင္းတစ္လွည့္မွိတ္တလွည့္ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြနဲ႕အျပဳိင္
အေရာင္မ်ဳိးစုံတဲ့ မီးပန္းေတြက
သူနုိင္ကုိယ္နုိင္ အလွခ်င္းျပဳိင္ေနၾကခ်ိန္
ဗုိက္ပူပူအေကာင္ၾကီးေတြက
မီးခုိးတလူလူကုိ အားမလုိအားမရစားသုံးရင္
လမင္းဆီသုိ႕ ေျခဦးလွည့္ခ်ိန္
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ကုိယ္ပြားမွား
သက္ဝင္လွဴပ္ရွားေနတဲ့ညကုိ ရင္ဝယ္သားအလား
ေမတၱာအလင္းနဲ႕ ေထြးပုိက္ထားခ်ိန္
ပိစိေကြး ပုံစံငယ္ေလးေတြက
ပိစိေကြး လူငယ္ငယ္ေလးေတြေနာက္
ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လုိက္လုိ႕
တုနင္အလင္းေရာင္ေလးကုိ ထမ္းပုိးရ၇င္း
အေမွာင္ကုိခြင္းဖုိ႕ ၾကဳိးစားေနခ်ိန္
အဲ့ဒီညေပါ့
အေမွာင္နဲက အလင္း စစ္ခင္းၾကတဲ့ပြဲမွာ
အသာစီးရလုိက္တဲ့ အလင္းေရာင္ လမင္းၾကီးက
ေရွ႕ထြက္ျပီး ေၾကာ္ျငာလုိက္တယ္
“သီတင္းကြ်တ္ျပီ”တဲ့………..
ဘာစာမွမေရးနုိင္သလုိ ဘယ္မွလည္းမလည္နုိင္ပါဘူး။ အခုေတာင္မွာသီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႕ေလးကုိ အမွတ္တရလည္းျဖစ္တယ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ရုိးရာျဖစ္ျပီးေတာ့ ဘုိးဘြားမိဘေတြကုိ ကန္ေတာ့က်မွာေပါ့ေနာ္။ အေဝးေရာက္ေနတဲ့သူေတြအဖုိ႕ေတာ့ စိတ္ထဲကပဲကန္ေတာ့နုိင္တာေပါ့ေနာ္။ ဘာမွမေရးနုိင္လုိ႕ဒီပုိစ့္ေလးကုိ အရင္ဆုံးေရးျပီးတင္ေပးလုိက္တာပါခင္ဗ်ာ။ အားလုံးပဲေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့နုိင္က်ပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ဗ်ာ။အေပၚမွာပုံကုိ google မွာကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။