ဘာေတြအတြက္ငုိေနမွာလည္း
ဘာေတြအတြက္စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနမွာလည္း
ဘာေတြအတြက္ခံစားေနမွာလည္း
လဲက်တုိင္းသာၿပန္မထရင္
ငါဆုိတဲ.ပာာ
ပာုိးအေ၀းၾကီးမွာတည္းက က်ဆုံးေနခဲျပီ
လဲက်ရင္ၿပန္ထ
အဲတာမွဘ၀
ဘာေတြပဲၿဖစ္ၿဖစ္
အလင္းေရာင္ေပးခဲ.တဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေတာင္.
တခ်ိန္ၾကရင္ အရည္ေပ်ာ္ေသးတာပဲ
ငါဆုိတဲ.လူက်ရႈံးတာဘာဆန္းမွာလည္း
အေ၀းၾကီးကုိလွမ္းမၾကည္ပါနဲ.
မင္းေရွ.နားကုိပဲၿမင္ေအာင္ၾကည္.လုိက္ေနာ္
ေတြရၿပီလား
မင္းဘ၀ရဲ.သာယာမွုေတြ
ၿပည္စုံေနၿပီလား
မင္းဘ၀အတြက္လုိအပ္ခ်က္ေတြ
ဘာကုိမွမေတြရေသးရင္ေတာ.
မေသမခ်င္းတေၿဖးေၿဖးၿခင္းသာ
ဆက္ေလွ်ာက္ ဆက္သာေလ်ာက္။
6 comments:
ဇြဲမေလ်ာ႔နဲ႔ေလၽွာက္တာ ေလၽွာက္ တစ္ေန႔ၾကပန္းတုိင္ေရာက္မွာေပါ႔
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
ကိုတိုးေလးေရ
ကဗ်ာေကာင္းမေကာင္းဆိုတာထက္ အိမ္ေလးက ပိုလန္းေနတယ္။
ေၾသာ္ ထြင္ႏိုင္သူမ်ား ထြင္ၾကပါ ထြင္ၾကပါ။
း)
ခင္တဲ့
ဘ၀ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျပည့္စံုေသးသလို ေလွ်ာက္တိုင္းလည္း မေရာင္ေသး သလိုခံစားေနရတယ္။
ေျဖးေျဖးေလွ်ာက္ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ရင္ ခလုတ္တုိက္ျပီး ေမွာက္လ်က္လဲမယ္... :) အရမ္းေျဖးေျဖးလည္းမေလွ်ာက္နဲ႕ အေနေတာ္ ေလွ်ာက္... အစ္ကုိ႕ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာတစ္ပုဒ္သြားသတိရတယ္ေမးလ္ထဲကပဲနဲ႕တူပါတယ္။ ဘဝမွာ ခပ္သုတ္သုတ္သြားရတာေတြမ်ားလြန္းေတာ့ လမ္းကအလွအပေတြခံစားဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္မရခဲ့ဘူးဆုိတာေလး....
ဟား... ေရလည္ခုိက္သြားၿပန္ၿပီဗ်ာ အမွန္ပဲဗ်ဳိ႕။ အားမာန္ေတြေပးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါပဲ။
မွန္တယ္ .. မွန္တယ္ .. မေသမခ်င္း ေျဖးေျဖးသာ ဆက္ေလွ်ာက္ ..
Post a Comment