သူသိပါေစ

ငါဟာ လူပါ ဘာမွ မရွိေပမယ့္... ေၾကကြဲရင္.... လူမျမင္ေအာင္ မ်က္ရည္စုိ႕တတ္တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ထုိးႏွက္ခ်က္ေတြနဲ႕ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ျပီး ခံစားမိတဲ့အခါ နာက်င္တတ္တဲ့ ရင္ဘတ္တစ္စုံကိုေတာ့ ပိုင္ဆုိင္ပါတယ္.. ခါးသီးလြန္းတဲ့ ေမြးရာပါ သိမ္ငယ္မႈေတြကို ယုယပိုက္ေထြးလို႕.. ေလာကဓံရဲ႕ အံစာခြက္ထဲမွာ ငါဟာ... ဘုရင္ျဖစ္ဖုိ႕ဇာတာမပါခဲ့သူပါ ညိွဳးငယ္ႏြမ္းလ်တဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ခ်စ္ျခင္း ဆိုတာကို... အသံမွန္ေအာင္ မထြက္ရဲခဲ့တာ.. မင္းမသိတဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြနဲ႕ က်ိန္စာသင့္ေနတဲ့ ငါ့ႏွလုံးသားပါ.. ကာရံသီ မညီႏိုင္တဲ့ ရင္ခုန္သံနဲ႕ အိပ္မက္ျမဴ တေယာသံ ငါ့ရင္ကို အခါခါ မွန္လြန္းေတာ့ ႏွင္းေၾကြတဲ့ေဆာင္းမွာ ပုလဲပူပူေတြ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လို႕ေပါ့....။