အေမသုိ႕...............

အေမ... ၾကယ္ေၾကြေတြ ေကာက္ၿပီး ေလထဲမွာ အိမ္ေဆာက္မိခဲ့တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ္ေပါ့...... တိမ္ေတာက္တဲ့ ညေနတိုင္း... ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ေငး ကြၽန္ေတာ္မပါတဲ့... မိသားစု ထမင္း၀ုိင္းေလးဆီကို စိတ္ေတြကေျပးလို႔... အေမ့အနား... ခုခ်က္ခ်င္း ေရာက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္.....။ အေမ့ ရင္ခြင္ရဲ႕အေ၀း.. ေျခစံုကန္ ထြက္ေျပးခဲ့မိတာ ၃ ႏွစ္... အဲဒီ့ အေတာအတြင္းမွာ... ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ပဲ..နစ္ေနရတယ္ အေမ.....။ အေမေရ.... မာယာစံုတဲ့ေလာကႀကီးရဲ႕.... မ်က္ႏွာဖံုးတုေတြၾကားထဲမွာ.. ႐ိုးသားစြာ ခရီးဆက္... သူတစ္ပါးကို နင္းတက္လိုက္ရမွာ... ကြၽန္ေတာ္..ရွက္တယ္.......။ လိုအင္တစ္ခုအတြက္.... အမွန္တရားကို ၿမိဳခ်... လိုအပ္ခ်က္ တစ္ခုအတြက္... သူမ်ား ေျခေထာက္ေတြကို လိုက္လိုက္လ်က္ရမွာလဲ.... ကြၽန္ေတာ္ ရွက္တယ္......။ အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္.... လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို.. မ်က္မွန္ အေနာက္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္..... တကယ္ေတာ့ အေမရယ္... မိုးရြာတုန္း ေရခံဆိုၿပီး... သူတို႔ ေသာက္ေနတဲ့ မိုးခါး..... ကြၽန္ေတာ္ မမက္ေမာတတ္တာ အျပစ္လား အေမ....... မိုးခါး တစ္စက္ေၾကာင့္ .... ကြၽန္ေတာ့္လမ္းေလး ေပ်ာက္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္....။ အဲဒီေတာ့... ကြၽန္ေတာ့္ကို လူေတြက ေမးေငါ့တယ္...... ဂ်စ္ကန္ကန္ ညစ္ကပ္ကပ္ ဆင္းရဲတြင္း.. နက္မဲ့ ေကာင္တဲ့....။ သူတို႔ ဘယ္လို ေျပာေျပာ တစ္ေလာကလံုးပဲ ေမွာင္ေနပါေစ.... အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္လို႔... ကိုယ့္သိကၡာနဲ႔ ကိုယ္..လင္း..... ကြၽန္ေတာ့ မနက္ခင္းတိုင္း..... ေၾကာင့္ၾကျခင္း ကင္းပါတယ္..အေမ.......။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ့.... သားတစ္ေယာက္အတြက္.. ေသာကေတြ မီးမေတာက္ပါနဲ႔....အေမ ကိုယ့္လမ္း....ကိုယ္ေဖာက္ ေခ်ာက္နက္ထဲ မေရာက္ေအာင္.... သား ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္.....။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္... တစ္ခါမွ..ဂုဏ္မတက္ခဲ့ရတဲ့အေမ.... မ်က္ရည္လဲ.. မေ၀ေစရပါဘူး...... သားမိုက္ မဟုတ္ေပမယ့္.... သားလိမၼာလဲ မဟုတ္တဲ့ ..အေမ့သား...... သစၥာစကား ဆိုပါတယ္..အေမ........။ အေမေရ........... ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ေလ....... အရွိန္အ၀ါေတြ ကင္းမဲ့တဲ့...အိမ္အိုေလးထဲမွာ.... အေမ့ရင္ခြင္ ပါးအပ္ရင္း....... ကြၽန္ေတာ္..... တစ္ေရးေလာက္...ေမွးစက္ခ်င္တယ္ အေမ......။